Twórcą judo jest Japończyk, prof. Jigoro Kano (1860 – 1938).
Treningi judo mogą rozpoczynać dzieci w wieku 6 – 7 lat.
Trening judo dodaje pewności siebie, rozwija siłę oraz szybkość, zwinność, koordynację ruchową i zmysł równowagi. Uczy strategii walki w bezpośrednim kontakcie ze stawiającym opór przeciwnikiem.
W 1964 r. judo stało się dyscypliną olimpijską dla mężczyzn, a pod naciskiem amerykańskich kobiet, od 1988 r. także dla nich. Sport ten stał się jednym z najpopularniejszych sportów walki na świecie.
W judo są stopnie uczniowskie – kyu i mistrzowskie – dan. Wcześniej nie istniały stopnie kyu w żadnej sztuce walki. Jednak szybko ten system się rozpowszechnił i został przejęty w innych sportach i sztukach walki.
Stopniom Kyu i Dan odpowiadają poszczególne kolory pasa:
- 6 kyu (rokyu) – biały pas
- 5 kyu (gokyu) – żółty pas
- 4 kyu (yonkyu) – pomarańczowy pas
- 3 kyu (sankyu) – zielony pas
- 2 kyu (nikyu) – niebieski pas
- 1 kyu (ikkyu) – brązowy pas
- 1 dan (shodan) – pas czarny
- 2 dan (nidan) – pas czarny
- 3 dan (sandan) – pas czarny
- 4 dan (yodan) – pas czarny
- 5 dan (godan) – pas czarny
- 6 dan (rokudan) – pas białoczerwony
- 7 dan (shichidan) – pas białoczerwony
- 8 dan (hchidan) – pas białoczerwony
- 9 dan (kyudan) – pas czerwony
- 10 dan (judan) – pas czerwony
Awans na wyższy stopień odbywa się po zdanym egzaminie. Najpierw zdaje się na biały pas, a następnie na kolejne. Egzamin sprawdza czy judoka opanował techniki wymagane na stopień kyu lub dan. Przy egzaminach na stopnie powyżej 3 kyu pod uwagę mogą być brane również wyniki sportowe zdającego. Stopnie od 7 dana mają charakter honorowy. Stopnie 7 i 8 dan są przyznawane przez kontynentalne federacje (np. Europejska Federacja Judo – EJF) na wniosek krajowych związków, natomiast stopnie 9 i 10 dan przyznaje Międzynarodowa Federacja Judo (IJF) na wniosek federacji kontynentalnych. Na przykład do tej pory zaszczytu przyznania 10 stopnia dan dostąpiło tylko trzech Europejczyków: Charles Palmer, Anton Geesink i George Kerr.
Judoka (trenujący judo) nosi strój zwany judogi (spodnie-zubon, bluza-uwagi, pas-obi). Judogi może być biała lub niebieska, dla rozróżnienia zawodników. W Japonii nadal walczy się tradycyjnie co oznacza że obaj zawodnicy walczą w białych judogi
a jeden z nich przewiązuje się czerwoną opaską.
Techniki judo można podzielić na trzy zasadnicze grupy: rzuty (nage-waza), chwyty
(katame-waza), oraz uderzenia (atemi-waza). Z tym, że w judo sportowym nauczane są tylko dwie pierwsze grupy.
- NAGE-WAZA;
rzuty ręczne – Te Waza
rzuty biodrowe – Koshi Waza
rzuty nożne – Ashi Waza
rzuty poświęcenia które dzielą się na – Ma Sutemi Waza i Yoko
Sutemi Waza - KATAME-WAZA;
trzymania – Osaekomi Waza
duszenia – Shime Waza
dźwignie – Kansetsu Waza (w przepisach sportowych na staw
łokciowy).
Trening judo rozpoczyna się od nauki padów (ukemi – waza), następnie rzutów, trzymań, duszeń, dźwigni oraz randori (walka treningowa). Treningi jak i walki na zawodach odbywają się na tatami (maty) w sali nazywanej dojo. Maty (tatami) są miękkie aby złagodzić upadek trenującego i nie narazić go na poważniejsze urazy.